Moim zdaniem J. Kochanowski stał się sławnym pisarzem nie tylko czasów odrodzenia, gdyż w swoich „Trenach” zawierał wszystkie swoje smutki, troski, żale. Po śmierci swojej ukochanej córeczki pisarz opisuje swoją rozpacz i cierpienie, które towarzyszą mu po jej stracie.

Jan Kochanowski był bardzo załamany, gdyż stracił to, co najbardziej kochał. Treny mają w sobie coś niezwykłego. Zawierają różne refleksje i skłaniają się do głębszego rozmyślania nad sensem życia. Poeta bardzo długo pracował nad napisaniem „Trenów”. Chciał, aby były one doskonałe, żeby były jego świadectwem talentu.

Treny ukazują, że człowiek jest bezbronny wobec nieszczęścia, które go spotkało. O tym, że nie ucieknie się od tych wszystkich trosk, żalów i cierpień. One i tak nas zawsze spotkają.

Kochanowski pisząc „Treny” myślał jak poeta, ale jednocześnie był bardzo z zrozpaczonym ojcem. Jako poeta zawarł te wszystkie myśli, które trzymał w głębi siebie. Zwątpił w dobroć Boga. Nie pojmował tego, że Bóg zabrał mu jego ukochane dziecko, pozostawiając go w rozpaczy. Jako ojciec ujawnia się wtedy, kiedy mówi, że jego żal jest tak wielki, aby przyjąć postawę stoicką. Zachowuje się tak, jak prawdziwy ojciec, kiedy straci swoje dziecko.

Uważam, że Jan Kochanowski stał się sławny po napisaniu „Trenów”, gdyż opisał w nich samego siebie. Ujawnił swoje cierpienie i taką siłę, która pozwalała mu na głębsze rozumowanie wartości życia. Refleksji, nad którymi każdy z nas powinien głębiej się zastanowić. Docenić to, co najbardziej kochamy możemy stracić.