Pieśń IX - wobec zmienności natury jedynym wyjściem jest postawa stoicka, wyższość filozofa może być przeciwwagą dla ślepego losu. Wartością, o którą warto się troszczyć jest cnota.

Pieśń XII (o cnocie) - "Sama ona nagrodą i płacą jest sobie". "A jeśli komu droga otwarta do nieba. Tym, co służą ojczyźnie".

Pieśń XIX (o dobrej sławie) - powinnością człowieka różnego od zwierząt jest starać się o dobrą sławę, bo ta pozostaje "Gdy musi zniszczeć ciało". Sławę można zdobyć na różnych polach, przede wszystkim w walce o wolność ojczyzny.

Pieśń XIV (o sławie) - topos exegi monumentum świadomość człowieka, mającego talent, który czyni go wybrańcem i artystą w świecie ducha.

Fraszki

Satyra na obyczaje panujące na dworach (O doktorze Hiszpanie, O kapelanie),

Kpina z ludzkich wad - z dewocji (Na nabożną), chciwość (O kaznodziei),

Refleksja filozoficzna:

fraszka "O żywodzie ludzkim" - chwila zadumy nad ludzkim losem, nad niepewnością i ulotnością ziemskich wartości ("zacność, moc, pieniądze, sława")

"Na dom w Czarnolesie" - dziękczynienie wzniesione ku Bogu za dom, piękno natury, harmonię ludzkiego życia

"Modlitwa o deszcz" - kreuje Boga jako "naszego dobrego dawcę i szafarza wiecznego"