Śledź nas na:



Poszukiwanie drogi w labiryncie życia Jana Kochanowskiego.

Wypracowanie na temat Poszukiwanie drogi w labiryncie życia Jana Kochanowskiego.


Otaczający nas świat może być postrzegany w sposób bardzo różny, nie tylko przez artystów, twórców literackich, postów, ale także przez zwykłych ludzi. Labiryntem trudnym do przebycia jest życie, gdyż idąc przez nie ciągle musimy szukać właściwej drogi, z której niestety, tak często zdarza się nam zbaczać. Możemy też potraktować własne życie jako pewną rolę, którą musimy odegrać. Od tego, jak ją odegramy, będzie zależeć jak długo następne pokolenie będzie o nas pamiętać.

Epoka renesansu jest okresem, który przyniósł ogromne zainteresowanie człowiekiem, jego życiem, a także problemami i konfliktami. Dla najwybitniejszego poety polskiego renesansu Jana Kochanowskiego, świat był teatrem, w którym człowiek powołany był do odegrania swej roli, a potem schodził ze sceny. Rola ta jest krótka w obliczu wieczności, nie należy więc zabiegać o dobra doczesne, które jak my sami, są przemijające i nietrwałe.

„Zacność, uroda, moc, pieniądze, sława wszystko to minie jako polna trawa”. Poeta nawiązuje do wypełniania ważnych życiowych ról. Każdy człowiek powinien być przede wszystkim patriotą, wzorowym obywatelem, zawsze gotowym do obrony ojczyzny. Poeta w pieśni „O dobrej sławie” mówi, że te sławę zapewnimy sobie, jeśli będziemy służyć ojczyźnie, każdy zgodnie zew swym talentem i umiejętnościami. „Służmy poczciwej sławie, a jako kto może niech ku pożytkowi dobra wspólnego pomoże”.

Jaką rolę wyznacza Kochanowski samemu sobie? Jest poetą świadomym swego talentu, który zapewni mu nieśmiertelność. Jednak ten prosty, oczywisty świat jest dla niego labiryntem w momencie, gdy zmarła ukochana córka poety, Urszulka. Poeta głosząc do tej pory optymistyczną radość życia, nagle w obliczu nieszczęścia czuje się zagubiony, wątpi i widzi, że cały system wartości budowany przez lata, legł nagle w gruzach. Odnaleziona w labiryncie droga życiowa stałą się nagle drogą bez wyjścia. Poczucie zagubienia w labiryncie życia potęguje się w trenie XI, gdzie poeta stawia sobie pytanie: Jak żyć w świecie, w którym człowiek pobożny, cnotliwy, dobry i szlachetny nie jest chroniony od cierpień i nieszczęść: „Kogo kiedy pobożność uratowała? Kogo dobroć przypadku złego uchowała?” Tak więc i dla Kochanowskiego stało się jasne, że w świecie prostych i oczywistych praw moralnych nie trudno jest odegrać swą życiową rolę. Kiedy jednak ustalony system wartości ulega zachwianiu, wówczas życie staje się labiryntem, w którym odnalezienie drogi graniczy z cudem.

Małym światełkiem w labiryncie było dla Kochanowskiego ukazanie się matki wraz z córką i jej napomnienia, by z godnością znosił to, co w życiu człowieka może się wydarzyć. Wiara i nadzieja przyniosły poecie pociechę.

Na zakończenia tych rozważań można stwierdzić, że w świecie prostych, jednoznacznych wartości nie trudno jest się odnaleźć. Rzadko jednak zdarza się, by życie było proste i bezproblemowe. Najczęściej jest ono wędrówką po labiryncie, w którym wiele się może zdarzyć.



Zobacz także